عبد الفتاح حسینی مراغی
آیت الله حاج سید عبدالفتاح حسینی (م، ۱۲۵۰ ه.ق) که در فقه و اصول مهارت بسیار داشت، یکی از استوانه های مهم مرجعیت در صدر قرن سیزدهم هجری محسوب می شود.
تحصیلات
این فقیه فرزانه برای تحصیل به مراغه آمده و پس از تکمیل مقدمات و سطوح متوسطه آن زمان جهت ادامه تحصیل به کشور عراق عزیمت و در حوزه نجف اشرف مسکن گزید و به تحصیل و تدریس و تألیف در آن حوزه اشتغال یافت.
وی از شاگردان شیخ موسی و شیخ علی دو فرزند فقیه و دانشمند شیخ جعفر کاشف الغطا بوده است. ایشان پس از طی مدارج علمی عهده دار امر تدریس شدند.
تألیفات
- عناوین الاصول (درباره قواعد فقهی)،
- تقریرات استادانش در فقه،
- فوائد الرجالیه (در علم رجال)،
- رساله فی الموثقین (در علم رجال)،
- شرح اللمعه الدمشقیه،
- شرح الشرایع،
- اخبار امامة الباقر علیه السلام.
وفات
مرحوم آیت الله حاج سید فتاح حسینی در سال ۱۲۵۰ هجری قمری از سرای فانی به دار باقی شتافت و در نجف اشرف مدفون شد.
منابع
- نصیری، محمدرضا. بابا افضل کاشانی - خیری تبریزی، ج۲ از اثر آفرینان: زندگینامه نام آوران فرهنگی ایران (از آغاز تا ۱۳۰۰ شمسی). سلسله انتشارات آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۹۳. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ایران، ۱۳۸۴.
- سایت راسخون. حسینی مراغی، عبدالفتاح (۱۸ مرداد ۱۳۹۱).
- صمیمی، سید رشید. تاثيرات نظرى عصر غيبت بر انديشه سياسى شيعه. قم: مركز پژوهش هاى اسلامى صدا و سيما،۱۳۸۴ (۱۸ مرداد ۱۳۹۱).
- كتابخانه ديجيتال موسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت علیهم السلام.
رده: